Fluiten als een man, familietrek

Hoppa, daar doe ik het weer

Ik durf het bijna niet te bekennen, voel lichtelijke schaamte maar ook pret. Ik fluit namelijk als een man als ik het naar mijn zin heb. Dat was nu net aan de orde , ik had vruchtbaar een berg werk verzet en ik name even pauze om wat eten te maken. Hoppa, daar had ik het weer, die leuke familietrek.

Vadersdochter

Meestal fluit ik al een tijdje en dan ineens zie ik me dat doen. Op dat moment van bewustzijn, glimlach ik van binnen want ik herken de gewoonte. Ik voel mij diep verbonden op dat moment met mijn lieve vader van wie ik de trek heb. Ik zie hem helder voor me in nu vervlogen tijd toen hij nog voor de Spoorwegen werkte en naar huis ging voor de schaft. Hij had in wintertijd een dikke vetleren jas aan en fietste op zo’n degelijk ouwerwetse zwarte weduwnaarsfiets. Ik ben een echter vadersdochter! En ja er zijn ook moedersdochters en… Wie ben jij?

Familietrek

Ik deel nog een familietrek met mijn jongste broer, wij tuiten beiden onze mond en het puntje van de tong spietst naar buiten als wij in opperste concentratie iets met onze handen maken. Geen idee waar dat rudiment uit voortspruit. Ook mijn zoon doet het. Een leuke bekrachtiging van onze familieband.