Dood gewoon?
We gaan allemaal dood
DOOD gaan we allemaal. Herinner je je de brul van Adelheid Roosen in de reclamespot? We gaan de andere kant van het leven steeds normaler vinden. Wie vrede heeft met de dood kan voluit leven, heb ik gezien. Heel vaak zie je dat iemand aan het einde van zijn leven verzacht en nog heel veel op orde brengt. In het licht van het naderende afscheid, heeft het ego minder kracht en komt iemand makkelijker thuis bij zichzelf.
En hij leefde nog lang en gelukkig
Toen ik nog maar net met het opstellingenwerk was begonnen en het nog bij lange na niet goed in de vingers had, was daar fan Jan. In de eerste leergang persoonlijk Leiderschap, die ik toen nog gewoon in mijn eigen woonkamer gaf, zat hij in de groep. Een mannelijke vijftiger, die elke keer trouw uit Meppel kwam gereisd en alles wat ik deed, aannam. Ik zie nog zijn grote familie aan de lange wand van mijn woonkamer staan, de representanten dicht opeen gepakt, kregen vader, moeder en alle 10 kinderen plek. Jan kreeg een regen aan inzichten, sloot vrede met alles en iedereen en nam meer en meer zijn plek in…kortom er was geen leergieriger en gulziger leerling dan hij. Toen kwam als een donderslag bij heldere hemel het bericht dat Jan was overleden aan een hartstilstand. Ik was ontzet en diep geschokt. Het sprookje en de droom die ik voor hem in petto had stortte ineen. Ik had een “en hij leefde nog lang en gelukkig” scenario voor Jan in mind. Na al dat opruimen en schonen leek mij dat dat de enige denkbare optie. Hij koos echter voor hemelen. Het vroeg voor mij wel even wat resetwerk, eer dat er bij mij in ging, Jan bracht me een reelere kijk op het leven en de dood.
Een lichtje voorbij de dood
Voorbij zijn dood, kreeg ik contact met zijn lievelingszus. Ook in de opstellingen was zij steeds favoriet voor hem gebleken. Zij vertelde mij ook onlangs weer hoe gesteld hij was op mijn professionele werkwijze en hoeveel vertrouwen hij erin had gehad. Hij sprak steeds zo goed over mij. Dat lichtje dat zij dan namens Jan brengt, komt altijd op een moment dat ik het nodig heb. Het is me zo dierbaar. Dankjewel Jan, je was en bent een groot leraar voor me. Er wordt wel eens gezegd dat iemand nog steeds voortleeft als mensen herinneringen aan diegene ophalen. Ik geloof dat in de verbinding tussen 2 mensen er een derde energie ontstaat en dat is de energie van de relatie. Die energie is in mijn beleving van een hogere kwaliteit dan de som van de delen en herbergt een hogere energie, voor mij is dat de ziel van de relatie. Pastor Hans Stolp duidt dat zo: ‘Waar twee of drie in mijn naam bijeen zijn, daar Ben Ik (God, of de goddelijke energie) in hun midden.’
Dood gewoon in familieopstellingen
Bij Yarden, Adelheid maakte er de onorthodoxe reclame voor, is er momenteel aandacht voor de kracht van familieopstellingen. Als iemand overleden is, blijkt het systeemwerk voor nabestaanden een hele fijne manier om rust en vrede te krijgen met het verlies en het afscheid krijgt daardoor een lichter, meer verzoenend karakter. Ook uitvaartbegeleiders vinden nu de weg naar Theater van de Ziel. Wie is er bang voor de dood?
Pingback: 60 en sabbatical • Stijn Schrijft