Moed bekwamen, brief aan René

Over moed bekwamen: Kees Schuyt, hoogleraar Sociologie schreef onlangs in Trouw de aanbeveling om elke week een brief te schrijven. Dit is mijn tweede brief.

Groningen, 2 februari 2014

Beste René

Je was een snelle tweede die reageerde op mijn vraag op Linked In: ‘Wie wil een brief’. Mijn vraag kwam vanuit de oproep van hoogleraar Kees Schuyt aan volk en vaderland om ter bekwamen van eigen moed, een brief te schrijven aan mensen die een hart onder de riem kunnen gebruiken.

Een snelle tweede, laat ik daar eens op inzoemen. Snelheid gaat vaak gepaard aan vuur, aan moed en aan vizier hebben. Je bent een projectleider in de wegenbouw voor Rijkswaterstaat, las ik op je LinkedIn-profiel en je volgt momenteel een opleiding op het gebied van doelstellingen. Vizier hebben, linkt aan een visie en weten hoe de toekomst eruit komt te zien. Weet hebben van wat mensen in de toekomst beweegt en hoe ze reizen en langs welke wegen zij zich zullen bewegen. De gedrevenheid spat van het scherm, als ik je profiel doorspit: een workaholic noem je jezelf. Zo, jij houdt van je werk! Traditioneel reigen we mannen en een taak buitenshuis, aaneen. ik lees onmiskenbaar uit je foto en profiel dat die vlieger voor jou zeker opgaat. Op de foto zie ik een rijzig torso in zwart pak gehuld, een man met passie in zijn ogen. Ik schat je op begin 40. Aan mannelijkheid geen gebrek is mijn conclusie, een man in een mannenwereld.

Een projectleider kent een begintijd en en een eindtijd met zijn project. Als dan dat eind in zicht is, gaat het dan kriebelen? Zekerheden loslaten eer zich de nieuwe werkelijkheid aandient…wat doet dat met jou? Je hebt geen mentaliteit van 9 tot 5 en geen mentaliteit voor vaste werkzaamheden. Ik lees ook ergens ‘hoogspanning’, dat slaat op de hoogspanningskabels die je ongewtijfeld op je pad in de wegenwereld tegenkomt. Ik zie naast dit fysieke ascpect een weerspiegeling daarvan in je persoonlijkheid. Klopt het dat je een man bent waarin uitersten leven? Een man die graag een handje helpt om de wereld beter en mooier te maken? Je bent ongelooflijk geinteresseerd in alternatieve energievormen, las ik. In een wereld die nog niet zover is dat we daar ons vierkant achterscharen, zou jij dat liever gisteren doen dan morgen. Chapeau voor je geduld en je moed om telkens weer de stap te maken naar de realiteit van alle dag van waaruit de toekomst zich vormt. Alleen daar gebeurt dat. Dat zal je met je gedrevenheid niet altijd licht vallen, daarom vind ik het prijzenswaardig dat jij in een wereld waar allerlei partijen afstemming nodig hebben en waar projecten een lange adem kennen, je als projectleider staande weet te houden en kennelijk telkens weer in staat bent om je op te laden voor volgende stappen. Wie of wat je daarin gaande houdt, roept mijn nieuwsgierigheid.

Zo rond je veertigste, als een mens eens omkijkt en zich afvraagt “Is dit nu alles?’ is een roep om stil te staan bij je eigen identiteit. Identiteit is het eigene in een mens en hoe scherper je dat voor ogen hebt en omarmd , hoe wezenlijker je verbinding met de ander kunt leggen. Ik ben wel benieuwd of dit thema’s zijn die bij jou spelen. Ben je gelukkig in je huidige job en past die bij je identiteit? Welke doelstellingen heb je voor jezelf voor de komende jaren neergezet? Zijn dit doelstellingen die je gezond rusteloos maken omdat je voeding zoekt om je identiteit te slijpen tot wie er ten diepste in je huist? Je hebt toch niet alleen naar het belang van de baas gekeken wel? Goed voor jezelf zorgen gaat hand in hand met het bedienen van je werkgever, sterker nog, het versterkt elkaar als dat zo is.

Een snelle tweede, je reageerde als tweede op mijn brief. Dat ‘tweede’, ik vraag me even hardop af of ik het waag, om me daaraan te vergrijpen. Komaan roep ik mijzelf tot de orde, Schuyt blieft Moed! Niets gebeurt voor niets, is mijn ervaring en door schade en schande is het een waarheid geworden, waar ik niet omheen kan en wil. Het dwingt mij om eigen verantwoordelijkheid te nemen voor wat er in en om mij heen gebeurt.
Ben jij in het leven vaker ‘tweede”? Is dat een plek die je voegt, een gedreven man blieft veelal liever de eerste plek. Wat heeft het je gebracht om tweede viool te mogen spelen, lukt het je om respect op te brengen voor die eerste viool? Respect voor je, als je dat gelukt is, je wordt een wijs man daardoor! Wie zijn plek kent in het leven is een gelukkig man. Op zo’n plek ben je ongetijfeld ook gezagsdragers tegengekomen, die geen oog hadden voor jouw kijk en jouw emoties. Hoe ging je daar mee om, vroot het aan je ziel en aan je bestaansgrond? Je lijkt me niet een man die dat over zijn kant kan laten gaan. Goed van je! beter ruzie en loyaal aan jezelf dan schijnbare vrede en jezelf verloochenend. Aan de andere kant verwacht ik niet dat je een te kort lontje hebt, dan had ik wel hele korte trajecten op je cv gezien en dat is gelukkig niet het geval, je bent een man die zijn midden zoekt en vindt, mooi!

Je werkgever, Rijkswaterstaat intrigeert me. De organisatie die werkt voor onze droge voeten, voldoende en schoon water en veilig verkeer over land en water. Werken aan een betere toekomst in een land dat ver onder de zeespiegel ligt, met risico’s waar we als gemiddelde burger niet al te lang bij stil durven staan, werk jij bij een organisatie waar dat besef vermoed ik meer dan gemiddeld aanwezig is. Voor die veiligheid te waken is geen sinecure in een tijd waarin de overheid bezuinigt en eigenlijk geen gelden meer reserveert voor een preventieve aanpak, maar alleen geld vrijmaakt als het spreekwoordelijke kalf verdonken is. En ik vraag me af…hebben jullie het daar als mannen onder elkaar over? Houd je die zorg binnen de poort van Rijkswaterstaat of deel je dit met vrienden en bekenden onder het genot van een achterhoekse pint in je stamkroeg? Dat laatste wens ik je toe en ook je collega’s. Voor jezelf maar ook voor Rijkswaterstaat als organisatie waarmee het transparanter kan zijn en de buitenwereld meer kan toelaten. Daar zijn we naar mijn mening als samenleving naar onderweg: meer gezamenlijk vanuit een totaal beeld naar een toekomst die samenhang kent. Waar gedreven vuur gepaard gaat aan realiteistzin en verantwoordelijkheidsgevoel voor een totaal. Waar plek is voor een varieteit aan stemmen en een tweede stem als die van jou, prachtig gedragen door het totaal uit zijn klankkast kan komen.

Ik wens je een mooie zonnige toekomst met ruimte voor alle weersgesteldheden, waardoor jouw zon nog meer straalt en voor vandaag wens ik je een zonnige zondag. In Groningen schijnt de zon, wellicht is dat bij jou in het oosten evenzo.

Hartelijke groet,
Hillie Schotanus