Brief aan Karin

Groningen, 16 februari 2014

Lieve Karin,

Ik zou er 3 schrijven, 3 brieven aan mensen die een hart onder de riem kunnen gebruiken. Een geste op aanraden van emeritus Cees Schuijt, die onlangs opriep tot het bekwamen van je moed door het schrijven van een wekelijkse brief. Jij bent mijn toegift op dat plan, mijn PS. Kwamen de vorige aanschrijvers via mijn zakelijke netwerk, jou heb ik ontmoet via Facebook. Deze brief wordt anders, vraagt andere moed van mij en een andere respons op wie jij bent. Een PS kan een mooie kroon worden op mijn project.

Er zijn meerdere aangrijpingspunten waar ik op in zou kunnen steken, puzzelstukjes van jou de me aanspreken. De liefde voor het woord is er één van, en dan vooral het woord dat diepere zielenroerselen verstaat. Ik zoek naar die stukken die voor mij moed vragen om ze aan te roeren, daar ligt het mysterie dat ons beiden boeit. Jij schrijft immers over jou: ‘Mijn leven staat geheel in het teken van psychologische en spirituele verdieping’.

Ik zag foto’s van je, jij als oudste en 2 broers jonger dan jij. Daarin vond ik herkenning. Oudste en enige dochter. Verantwoordelijkheid en zorgzaam, de brug vormen tussen ouders en broers, zijn dat thema’s die raken? Ik zie een vrouw die het leven serieus neemt, die gaat voor diepgang en het al-een-zijn niet schuwt. Studies op haar bordje genomen die dit alles onderstrepen. Een oudste, kan ze haar broers de mannenpartij laten blazen? Altijd lastig om gelijkwaardig te gaan staan als vrouw naast een man, als je in de basis hebt geleerd om de oudste en wijste te zijn en te zorgen voor de kleineren. Een kunst om in je latere leven je te laten dragen en leiden en je vrouwelijkheid volledig ruimte te geven. Hoe klaar jij dat?

Een vraag waar ik geen antwoord op heb, speelt op de achtergrond: Je hebt een paar jaar in Barcelona gewoond, wat bracht het je? Het lijkt me een wonderschone stad en het doet iets met je om daar onderdeel van uit te maken, dat kan niet anders! Wat is Heerenveen dan nog…. vraag ik me af. Begrijp me goed, niets ten nadele van Heerenveen, mijn hele familie woont er of nabij, daarom durf ik dat te schrijven. Ik ben zelf in die streek geboren en gisteren was ik nog in gezelschap van Friezen in het naburige Sneek en voelde me thuis! Er zijn overeenkomsten tussen Barcelona en Fryslân: Beide gebieden kennen hun eigen cultuur te midden van een grotere natie, met alle trots en strijd voor eigenheid, die dat meedraagt. Barcelona is werelds, mondain en kleurrijk en kent prachtige kunst en een rijke historie. Ik was er in het voorjaar van vorig jaar, een wens van lang ging toen in vervulling…Het lijkt me geweldig om daar langdurig te zijn.

Vriendje, zo heette je rode kater, hij is onlangs overleden en betekende veel voor je. Als alles jou weerspiegelt, zo binnen zo buiten immers…Wat representeerde hij voor jou? Ik stel me voor dat je hem vertrouwde, dat hij kwetsbaarheden en zachtheid van jou in het licht bracht, waardoor jij in en op die laag kon helen. Kwetsuren van ooit, wie weet van lichtjaren her, die verbonden konden worden met jouw levensvonk die daardoor aanwakkerde. Moed verzamelend om door te gaan in vertrouwen naar de einder van de regenboog. Zijn vertrek staat voor mij symbool voor meer verlies in jouw leven. En dat kan verlies in materiele zin zijn en zeker ook in immateriele zin, verlies op alle nivo’s. Ik stel mij voor hoeveel en vaak het leven jou vraagt om los te laten, hoeveel lagen zich hebben te ontvouwen naar die diepe pure eenvoud van de pracht van een wezen dat je er bent. Vriendje die jouw vrouwelijkheid raakt, Vriendje dat jouw animus symboliseert. Vriendje aan wie jij liefde en toewijding gaf, kwaliteiten die daardoor konden ontplooien. Leven met gemis…
ik noem Vriendje en hij staat voor meer. Voor het voelen van het verlangen, naar al wat niet was en wat voor anderen zo doodgewoon wél is. En dat dan te transformeren naar een voedend verlangen dat an sich genoeg is. Telkens weer de verbinding met de geestelijke bron zoekend en je hiermee mentaal en hartelijk te laten voelen en voeden. De aarde, mag haar vrouwelijkheid jou bedding geven, dat wens ik je bij al jouw moed om het leven te doorgronden. Toen jij Vriendje verloor, wist je hoofd wel dat het kennelijk zijn tijd was. Ik stel me voor dat er diep in jou ook groot verdriet werd geraakt en dat er echt tijden waren en zijn waarop jij je eenzaam voelt, in de steek gelaten wellicht. Het spoor bijster naar de verbinding met het Al-Een waar alleen liefde wordt gevoeld. En natuurlijk helpen grote denkers je op je pad, toch heb je dat pad zélf te doorleven. Alleen dat wat gevoeld wordt kan geheeld worden is een belangrijke yoga-les. Daar zit de pijn die de polariteit hier op aarde raakt en die onze individualiteit laat glanzen in een telkens diepere potentie naar de mogelijkheid tot verbinden met Universele Liefde. Telkens weer daarmee voor jou de uitdaging om na elk lijden en loslaten, opnieuw het vertrouwen te omarmen in jezelf en je te verbinden met dat en wie erop je pad komt. Alsof je nooit eerder gekwetst was, alleen zo kunnen harten en zielen tot godeskracht komen en weet je je niet langer eenzaam en wél Al-Een.
Het is een serieus verhaal tot nu. Ik heb ook stevig het idee dat dat passend is voor jou. Dat juist zo’n toon jouw diepere wezen raakt. Je schrijft ook ergens dat je houdt van plezier en daar wil ik het ook graag met je over hebben. Hoewel ik momenteel zelf ook niet vanzelfsprekend tot de schaterlach toegang heb, ken ik wel het genot ervan. Ken ik ook de diepe spirituele betekenis ervan en weet ik ook, dat als ik werkelijk lach, de hele wereld met mij mee lacht. En meer dan dat, wij zijn verbonden met de hemel als wij in humor zijn. Humor kent de grootsheid van relativering. Hoe hard en harT wij hier ook werken, en hoe belangrijk dat ook is voor onze persoonlijke ontwikkeling en voor de projector die wij zijn voor anderen….het is tegelijkertijd Niets. De wereld draait gewoon door, ook als alle mensen morgen door een vloedgolf zouden zijn verzwolgen. Niets en Alles tegelijkertijd omarmend, dát is levenskunst! Zoals je weet ben ik aanhanger van de numerologie, de leer der getallen en mijn meester hierin, Jan Laurijsen uit Emmen heb ik regelmatig gevraagd: ‘Jan…wanneer wordt het nou es leuk?”. En als hij dan bulderend om deze vraag tot bedaren kwam en mij kon antwoorden “Mevrouw Schotanus, het gaat niet over leuk”, dan voelde ik mij beteuterd en ook een beetje bekocht…Ik vat hem nu. Toch wil ik jou en ook iemand anders die nu even in mijn gedachten komt, een hart onder de riem steken. Denk niet dat jij niet oké bent, of dat jouw behoefte aan alleen zijn, niet zou deugen. Neem dat voelen serieus en geef het gehoor. Deze golf brengt je vanzelf naar de volgende golf in de zee van je emoties in het spel dat de wind van je gedachten met haar speelt. Als de bevrijdende humor er niet is, die heerlijke humor…als je ‘into the deep’ bent, als het in jou gist en rijpt naar een nieuwere jij, hoe graag je ook bij humor zou willen zijn…onmogelijk! Je mag verduren tot de tijd rijp is en bij jou je zijn zich verdiept heeft naar het niveau waarop relativering aanwezig kan zijn. Om dan te rollebollen onder de tafel van het lachen, lachen, lachen met een dierbaar iemand die weet heeft van diepte. Weet dat humor is als de zon die altijd schijnt op jouw zee en lucht. Lieve Karin, ik wens je veel liefde!

Hartelijke groet,
Hillie