Daar dan Sprak ik terwijl ik mijn kommer door het drijvend herfsttapijt wierp Toevertrouwde aan de zwarte diepte Van de stille bosvijver Daar op de lagen van jaren gezonken seizoenen Voelen jullie je misschien beter thuis dan in mijn hoofd dat schreeuwt om bevrijding.There then I spoke while I threw my sorrow through the floating autumn carpet Entrusted to the black depth From the quiet forest pond Over there on layers of sunk seasons You may feel better at home than in my head that screams for liberation