Vrouwen voor

Ik weet het nog goed. Ik kwam de klas binnen en daar zat de juf, omringd door een groepje vrouwen, dat aan haar lippen hing. Rokende sigaar tussen de lippen, felle kleren aan en een soort van tulband om haar vuurrode henna haren. Mijn ergernis over zoveel aanwezigheid ontstak. Ik weet niet meer hoe haar les heette, maar het ging over het onrecht tegen en de achterstand van vrouwen en dat de mannen dat op hun geweten hadden. Ik was verbijsterd, groentje in bewustzijn en groentje in identiteitskwesties. Hoe kwam ze bij zoveel onzin, je kon als vrouw toch je mannetje staan als je dat wilde? Ik kreeg les op de Sociale Academie in de roerige zeventiger jaren en zij bleek een dolle mina pur sang. Ik had geen idee. In die tijd vond ik het ook flauwekul dat mannen de deur open hielden om vrouwen voor te laten gaan.

Gelijke rechten

Als vadersdochter was ik gesocialiseerd tot een sterke vrouw, de rechterhand van vader, die op de barricaden sprong tegen onrecht. Bij verhuizingen droeg ik net zoveel als mannen. Ik sprong voor mijn broertjes in de bres en regelde hun akkefietjes op straat met strakke hand. Ik koos voor de sociale academie, richting opbouwwerk, omdat ik vond dat het onderwijs in transitie moest en er gelijke rechten moesten komen voor arbeiderskinderen. Dat daar ook nog een onderscheid in sekse nodig was, kwam getuige mijn woede te dichtbij. Waar je niet wil wezen, moet je zijn. Je projecties wijzen je de weg. Tenminste als je de blokkades in jezelf wil opruimen om te worden wie je bent. Het zou nog lang duren, eer bij mij mijn tweede feministische golf internaliseerde.

Het belang van het verleden

Een systemische wet is dat je eerst terug moet kijken, eer je vooruit kunt. Erkenning geven aan alles wat gezien wil worden uit dat verleden. Dan komt er ruimte aan wie je bent in het hier en nu en kun je vrij vooruit stappen met de support van wat geweest is, een gevoelde steun in de rug. Tot die tijd blijft het verleden je terughouden van je dromen en verlangens. Voor mij gold dat ik mijn oma naar wie ik ben vernoemd, had te zien. Zij had op haar tandvlees haar leven gegeven voor de zaak van haar man. De oudste dochter, wiens tweede naam ik kreeg, werd kind van de rekening van dat te drukke gezin. Zij stond moeder bij en ook haar leven kreeg geen persoonlijke glans. Mijn eigen moeder werd geboren na een gehandicapt kind dat vroeg overleed. De aandacht en zorg voor dat jongetje, maakte dat er geen tijd over was voor haar, zij groeide op zonder veilige hechting. Zij verdween als het ware en had teveel angst om te gaan staan in de wereld. Gelukkig koos ze een liefdevolle geduldige man, mijn vader. Dat is mijn geschiedenis in een notendop. Is het een wonder dat ik me specialiseerde in identiteit? Mijn leraar Wiebe Veenbaas gaf mij een missie: Jij mag de vrouwen thuis brengen.

Vrouwen thuis brengen

Vandaag is het 8 maart, internationale vrouwendag. Ik merk dat veel jonge vrouwen het niet op hun netvlies hebben, net als ik ooit. Daarom een stukje historie:

Dolle Mina’s

In 1911 werd Vrouwendag voor het eerst internationaal gevierd in verschillende landen, Nederland haakte in 1912 aan. Inzet was vooral het kiesrecht voor vrouwen.In de zeventiger jaren vond de tweede feministische golf plaats. De dolle mina’s met Baas in eigen Buik streden voor het recht op abortus. Inmiddels heet die strijd Baas in eigen Bekken. Dat vind ik mooi, ons lichaamsbewustzijn is gegroeid. Tegenwoordig richt de focus zich op:

economische zelfstandigheid armoede en seksueel geweld

Reis naar stevige zachtheid

Aletta Jacobs was in ons land de pionier en grote voorvechtster van vrouwenrechten. Zij leefde van 1854-1929 en was de eerste vrouw die als arts afstudeerde. Zij opende een kliniek speciaal voor vrouwen en kinderen in Amsterdam. Opdat wij niet vergeten wat is geweest en wie voor ons de weg plaveiden tegen de verdrukking in. Dankjewel beppe Hiltje en tante Stijntje, mem Arendje en Aletta. ik geniet nu van de plussen als vrouw en waardeer het als een man mij eer aan doet, door een deur open te houden voor me. Ik kies voor een vrouw in de komende verkiezingen, ik eer mijn reis naar stevige zachtheid. In mij en in de wereld mogen het mannelijke en het vrouwelijke elkaar verheffen. Wie kies jij?

8 maart 2021