De levensles van de parel
Als je wilt leven zoals je bedoelt bent, zul je de levensles van het ravijn en de parel leren kennen en bovenal je moed. Een blog over het leven, leraren en leerlingen en de parels onderweg. Herken je ze?
Parel
Telkens weer is er het trauma
van langs het ravijn te gaan
De diepte van de angst
te vallen en te pletter te slaan
Vergeten het gelukzalige zweven en
eerder weten van gedragen worden
door het leven zelve
Wanneer
vertrouwen je weer vindt
Voor het leven
Voor de hemel
Voor de parel in jezelf.
Telkens meer glans
1. Wibe Veenbaas, mijn leraar temidden buuf en mijn lief
Er kwamen en komen in mijn leven net als bij jou en ieder ander diverse leraren op mijn pad. Zowel in het gewone leven in de vorm van vrienden, buren als grootser in de liefde. Mijn levenslessen kwamen in een groot aantal gedaanten. De buuf, mijn lief, de echtgenoot, mijn zoon en mijn dochter. En ook in mijn eigen scholing zoals bij Phoenixopleidingen in Utrecht. Mijn grote teacher en held daar, was Wiebe Veenbaas. Ik vertrouwde hem persoonlijk en was diep onder de indruk van zijn warme vakmanschap. Toen ik hem daarin nog niet goed kende en wel al voor zijn opleiding had gekozen, wist ik nog niet wat me te wachten stond. Het vroeg overgave van me en vertrouwen en bovenal het loslaten van controle.
2. Heb de moed om te vertrouwen, ook een belangrijke levensles
Een dag voordat de training begon, begaf mijn stem het. Ik kon geen woord meer uitbrengen en belde schor fluisterend de secretaresse van Phoenix om mijn komst te canselen. Hoe kon ik naar de opleiding zonder stem? Daar ging Wiebe zelf over, besloot de dame en de meester-himself werd in het gebouw opgesnord. Hij hoorde mijn benauwd stemmetje aan de telefoon en zei resoluut: ‘Gewoon komen, het hoort er allemaal bij’. Dat antwoord had ik niet verwacht en het slingerde me heen en weer tussen enerzijds mijn wantrouwen en wanhoop, de vraag of hij me wel serieus nam en anderzijds mijn grote verlangen om nieuwe stappen te maken.
3. Niets te verliezen en toch bang, levensles van Renate
De intense roep in mijn binnenste naar een nieuwe horizon, waar ik mezelf in volle glorie kon zijn, riep. Ik gaf gehoor en kwam, met de spreekwoordelijke moed der wanhoop. Conform de titel van het boek van Renate Dorrestijn: ‘Niets te verliezen en toch bang’. In de loop van de trainingsdag, ergens in de middag, kreeg mijn stem weer klank en volume en had mijn ziel het gewonnen van mijn ego.
4. We zijn allen leerling van het leven, de belangrijkste levensles
In de trainingen die ik geef komt dit fenomeen in verschillende gedaanten steeds weer op. Er zijn altijd deelnemers wiens ego ook tegensputtert, vaak net zo heftig als dat van mij. Waar de weerstand is, is de glans van de parel nabij. Zoals ik leerde van mijn meester Wiebe treed ik op, zoals ik ook als leerling van het leven blijf leren. En vanmorgen dit gedicht schreef omdat ik in de afgelopen dagen, opnieuw langs het ravijn ging en mijn moed hervond. Levenslessen, wat zijn ze eerst naar en later fijn!
Wow, mooi!
Dankjewel Arianne!