Opgestaan, plaats vergaan

Als ze er niet is

In een vorig blog schreef ik over de dood van poes Lotje. De rust is weer gekeerd, het missen aanwezig. Broer Bram heeft een paar dagen rouw in acht genomen, het missen begint kennelijk ook bij mannenkatten pas als ze er niet is. Maar Bram vertoont ook nieuw gedrag, opgestaan is plaats vergaan!

stokje overnemen

In alle 15 jaren van zijn bestaan, heeft hij nooit getaald naar muizen. Er leek een taakverdeling tussen broer en zus: Hij deed de vogels en zij ontfermde zich over het muizenvolk. De vogels waren hem op enig moment te vlug af, dus die taak liet ie gelukkig vlot vallen toen zijn wilde jaren voorbij waren. Lotje bleef haar taak trouw tot in haar dood. En kennelijk heeft Bram nu dat stokje overgenomen.

Aanstelleritus?

En ken jij ook van die wonderlijke situaties waarin een partner jarenlang zorgt voor iemand die veel ziek is en niet in staat om voor zichzelf te zorgen? Als de verzorgende overlijdt, blijkt de tot dan toe zwakkere ineens monter en stevig zichzelf ter hand te kunnen nemen en uitstekend voor zichzelf te kunnen zorgen. Aanstelleritis geweest? Ik denk het niet, tijd en gelegenheid om een nieuw facet van zichzelf te laten groeien.

Dood dient

Slachtofferschap dat toe is aan volwassenheid? En de partner die overleed, spreidt zoveel dienstbaarheid dat zelfs de dood dienend is.
Ik ken mensen wiens trauma zich herhaalt. Hebben ze bv een partner die aan hartfalen overlijdt, kunnen ze vervolgens meerdere partners krijgen met dezelfde afloop. Draagt de partner het hartzeer? Wat is hartverscheurend?

Rooie Bram doet de muizen in het vervolg.