Trouw aan jezelf

Gisteren besloot een jonge vriendin om niet naar haar vriendengroep toe te gaan. Maandenlang had zij zich geforceerd om erbij te horen en ging naar bijeenkomsten van een kring waar ze in het verleden veel plezier had gehad. Ze zocht telkens opnieuw naar de fun van toen om iedere keer weer van een kouwe kermis thuis te komen. Ze was veranderd door enkele ingrijpende ervaringen en kreeg het niet meer voor elkaar om terug te gaan naar het relatiepatroon van voorheen. De vriendin voelde zich unheimisch en narrig en had het idee dat zij de anderen in de steek liet, ook zichzelf tekort deed en dat er een steekje aan haar los was. Ze zou flinker moeten zijn. En op andere momenten legde zij de schuld bij haar vrienden en kregen deze er in haar mentale beeld ervan langs. Bovendien miste zij haar vrienden en voelde zich in die momenten eenzaam, verloren en zielig. Een looser. Diverse muizenissen bekropen haar om de nieuwe werkelijkheid te willen begrijpen. Allemaal egowerk eer aanvaarding kan plaats vinden.

Onze strakke normen brengen een keurslijf wat op diverse momenten in ons leven, te nauw aanvoelt. De oordelen passen niet en het wrikt en wringt om je ernaar te voegen. We zijn opgevoed met de norm dat je liefdevol naar de ander en je omgeving moet zijn. Een oud gezegde als ‘wie goed doet, goed ontmoet’ is daar een mooi voorbeeld van. Wanneer je echter dit doet vanuit je opvoeding, heb je dit nog niet intrinsiek eigen gemaakt. Je gedraagt je zoals het hoort volgens je ouders en later zoals je school en je werkgever het van je verwachten. ‘Wiens brood men eet, diens taal men spreekt’, is nog zo’n oneliner. Om vrij te worden van de verwachtingen van gezagsdragers, heb je je eigen zeggenschap en je recht tot zelfbeschikking op te eisen. Losmaken van gezag levert je naast de euforie van vrijheid ook gevoelens van eenzaamheid op, dat hoort bij de weg naar volwassenheid. Het is de andere kant van de medaille van het op eigen benen staan. Een samenleving leeft pas echt als haar leden leven en beweeglijk zijn en zich van binnenuit verbinden met gedragsregels die eigen gemaakt zijn. Dan is er een gedragen commitment en gaat samenleven vanzelf, eer en geweten zijn gesetteld.

De tweespalt in je gevoel markeert de overgang van aangeleerd weten naar een volwassen staat. En vraagt tijd om tot consistent gedrag te komen, waarbij je vanuit je gezuiverde zelf en in vrije keuze kunt verbinden. Soms zijn er blokades die vanuit je systeem van herkomst je volwassen eigen weg dwarsbomen. Het systeemwerk van Theater van de Ziel kijkt in de diepte naar de lijnen vanuit je voorouders en brengt de mogelijkheid tot een gezonde ordening en balans. Dan is de weg vrij voor je eigen persoonlijke werk. Het vraagt discipline om trouw te zijn aan jezelf met volwassen eigenheid als lonkend perspectief. Succes is je reis.