Ander zicht door Hachi

Hachi bracht me ineens een ander zicht op proces en resultaat. Ik zag onlangs voor de derde keer de film Hachi, met de mooie Richard Geer in de hoofdrol. Was ik de vorige keren begaan met het sneue lot van de Chinese hond die 10 jaar voor noppes-nada wachtte op de terugkeer van zijn baas, dit keer lande de film anders.

reis en bestemming

Het trouwe wachten ontroerde me anderszins. Ik kon voelen dat dit proces an sich vervullend was voor de hond en ook kan zijn voor mensen, en dat daardoor het resultaat minder relevant is.
Het verschil tussen het schilderen van mijn dochter op de basisschool en de tekening van mijn zoon, ter vergelijking. Mijn dochter taalde indertijd na schooltijd niet meer naar haar eindproduct daar waar mijn zoon mij tegemoet wapperde met zijn creatie, hunkerend naar mijn lovende woorden. Voor haar was de reis het succes en voor hem de eindbestemming. Het grote verschil tussen vrouwelijke en mannelijke energie, receptieve en actieve energie.
Voor mij zijn het 2 kanten van dezelfde medaile en hebben we beide te exploreren om volledig ons menszijn tot wasdom te laten komen in een voortdurende opeenvolgende stroom naar verdiept zijn. Beide polariteiten kun je zo integreren in jezelf. Een vrouw die kan rusten in haar vrouw-zijn, geeft haar de stevigheid om ook haar mannelijke energie vrij te uiten vanuit een stevige innerlijke beslistheid. En een man die zich werkelijk zijn mannenlijke energie toeeigent, kan ook zijn vrouwelijke energie krachtiger inzetten. Hij durft dan meer op zijn intuitie en gevoel te vertrouwen.

Eb
Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
Iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
Waterdun omhuld door ‘t ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
Dat de minuten trekt en dat de vloed
Diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?
M. Vasalis