Eigenliefde is goud
Even bezig met LinkedIn, mijn zakelijke netwerk. Voor zover je hedentendage zakelijk en prive nog kunt scheiden… Ik twitter en facebook mijn halve priveleven! Ik lees op mijn profiel dat ik een verbinder ben naast nog wat andere superlatieven maar daar gaat het nu niet om.
Er valt ineens een kwartje. Ja ik ben een verbinder, mijn hele leven al doe ik dat van nature.
Om een echte verbinder te kunnen zijn, is kennis van de andere kant van belang, realiseer ik me. Dus weet hebben van wie jij zelf bent, welke identiteit, welke kleuren er in je huizen. Ja daar ben ik de afgelopen tijd intens mee bezig geweest, na een tijdje het spoor hierin bijster te zijn. Door het leven flink gespiegeld in de liefde en een reorganisatie….wijs geworden door de weg naar binnen te bewandelen. Niet een weekje of een maand of zo, nee meerdere jaren…. als ik terug kijk. En vorige jaar begon de oogst, hernam ik mijzelf. Kreeg ik diepgaand weet van wie ik ben, wat mij dient… Maar dan ben je er nog niet, tenminste ik niet!
Daar dan voor te gaan staan, grenzen aangeven. Eerst ik…dan jij. Pfff dat is de les die ik de laatste maanden mocht leren. Alles in liefde willen doen, iedereen terwille te willen zijn inclusief mezelf,dat blijkt niet te gaan. Dat wordt kool en de geit willen sparen. Het leven is kiezen en de liefde voor jezelf komt eerst! Hoe zijn we hier niet mee opgevoed!
Niemand door wie ik me mijn eigenliefde ooit weer laat afpakken. Soms is er nog een aarzeling vanuit het aloude aangeleerde patroon, maar ik herneem mijzelf steeds vlotter.
Goud is er als je die pot vind achter de regenboog, geen klater- maar echt goud.
